Muzodag 3: Workshop geven

Woensdag, 17 maart 2010. De voorbereidende muzodag 2 kwam die dag tot zijn recht.
Ik zat in de groep die in de Oogappel te Vrasene workshops muzo ging geven. Samen met Jolien, Ine en Ellemieke zorgden we voor een moderne aanpak van het concept muzo. We gingen werken met bewegend beeld door de kinderen een kort scenario te laten maken en dit achteraf te filmen. Men kon als afsluiter van elkaars kunsten genieten door een toonmoment.

Ik vond het super om eens te werken met camera’s en hier was ik niet alleen in. De kinderen vonden het ook heel leuk en vernieuwend om met dit materiaal te werken. Het is niet altijd nodig om te creëren op een zeer gekende manier met kleuren, verf, papier… Dit vernieuwende aspect had een zeer uitdagende functie en sprak dus bijgevolg enorm goed aan.
De andere workshops vond ik ook heel verrassend en nog niet gezien. Fijn om zo van elkaar te leren.

Puntje van (zelf)kritiek was de algemene organisatie. Iedereen zorgde zo wat voor zijn eigen groepje, maar keek niet veel om naar de totale organisatie. Hier hadden we meer en betere afspraken omtrent moeten maken. Al was hier niet veel merkbaar naar de kinderen en leerkrachten toe.
Een zeer leuke, uitdagende dag waarbij zowel leerlingen als studenten veel van hebben geleerd en van hebben GENOTEN! Dit laatste is zowat het belangrijkste van deze muzodag.

Muzodag 1: De Veerman

Vrijdag, 12 februari 2010. Een dagje met de klas workshops volgen te Antwerpen. We komen in een oud gebouw dat zich zo al uitleent tot het fantaseren van wat hier allemaal ooit gebeurd is en wat nog gaat gebeuren. Ik kreeg er dus al meteen zin in!

Ik heb de workshop drama gevolgd. Deze workshop had ik gekozen vanwege persoonlijke interesse in het boeiende onderwerp, maar zeker en vast ook om meer bij te leren over hoe je drama transfereert naar de klaspraktijk. Hier heb ik een zeer duidelijk antwoord op gekregen. Het was super om mee te beleven hoe er een groeilijn kan uitgewerkt worden doorheen de verschillende graden en leerjaren op het gebied van drama. Dit was voor mijzelf het hoogtepunt van de dag, de gehele voormiddag.

Wat ik wat minder vond was de theoretische toelichting vlak na de middag. In mijn ogen kon deze kort toegelicht worden binnen de groepjes en meteen omgezet worden naar een concrete toepassing. Wat er gezegd is geweest, was boeiend… Maar de docerende wijze maakte wat afbreuk hier op.

Besluit: Een fantastische muzische dag waar ik veel heb bijgeleerd omtrent drama en muzisch voorbereiden.

Calling up Soweto

Zaterdag 16 januari 2010. Ik zit samen met mijn vriendin en een collega en haar man klaar in het Cultureel Centrum van Sint-Niklaas. Klaar om ons te laten onderdompelen in een Afrikaanse cultuur waar ikzelf twee jaar geleden ten volle van kon genieten. Klaar om al die prachtige herinneringen nog eens naar boven te halen, begeleidt met prachtige muziek van een mix van Belgische en Zuid-Afrikaanse muzikanten.

Vanaf de eerste noot was het genieten! De Afrikaanse invloeden waren duidelijk hoorbaar en brachten/brengen met op prachtige muzische ideeën. Bijvoorbeeld het maken van muziekinstrumenten, zonsondergangen maken, Afrikaanse liederen zingen, een cultuur dag in elkaar steken waarin er Afrikaans wordt gegeten en geleefd...

Een heel goed concert boordevol sentiment en bruisende ideeën.

Wat meer informatie over het concert:

Sioen trok op uitnodiging van Oxfam naar de township Soweto in Zuid-Afrika om er een samenwerking op te zetten met plaatselijke muzikanten. Hij ontmoette er levende legende Pops Mohamed (kora, kalimba, mbira, ... bij o.a. Cat Stevens) en Khaya Mahlangu (saxofonist bij o.a. Hugh Masekela). Samen met Stella Khumalo (backing vocaliste bij o.a. Miriam Makeba) organiseerde hij een auditie in hartje Soweto waaruit 4 schitterende backing vocalisten werden geselecteerd. Met zijn vaste drummer Laurens Smagghe, bassist Mirko Banovic (Arno en Arsenal) en gitarist Frederik Segers (Members of Marvelas) trok hij uiteindelijk naar Johannesburg om er met de Zuid-Afrikaanse muzikanten de plaat 'Calling up Soweto' op te nemen.

Zuid-Afrika... Een land dat voor eens en voor altijd nauw aan mijn hart zal blijven liggen.

Alex Agnew

Donderdagavond, 15 oktober 2009. Een laat uitgesteld cadeau voor één jaar samen zijn, komt in vervulling. Mijn eerste cabaretier show! We, Evelien en ik, vertrokken rond 18 uur naar Gent, maar door fileleed kwamen we pas om half 8 aan. Hierdoor hadden we geen tijd om nog iets te gaan eten want om 20 uur zou de show beginnen. Met een lege maag, maar met opgewarmde lachspieren zaten we in de Capitol klaar om ons te laten onderdompelen in een monoloog vol absurditeit. Een zaal die ik trouwens ook voor de eerste keer bezocht. Een mooie authentieke zaal die letterlijk open stond voor wat komen ging.

Na een sterk begin, fantastisch midden en een grotesk einde zat de show erop! Mijn kaken deden pijn van het lachen, mijn buikspieren waren veranderd in een sixpack... De manier waarop Agnew zijn conference bracht, was enorm levendig en begesterend. Inspelen op onverwachte situaties zoals publiek dat te laat komt of opstaat om naar het toilet te gaan, microfoon die uitvalt... Schitterend hoe deze problemen door hem aan de kant werden geschoven.

Qua cultuur niveau scoort dit zeker voor mij en het was ook totaal iets nieuw. Een transfer naar de klas? Geen probleem! Ik kan hieruit leren dat je met je houding een zekere zelfvertrouwen kan uitstralen. De manier waarop Agnew alles vertelde, was zeer overtuigend! Borst vooruit, kin in de lucht, benen wat gespreid... Met de kinderen over theater leren en improviseren is fantastisch voor de muzische en talige ontwikkeling van het kind. Theater is ook cabaretier en dus bij deze is mijn culturele uitstap ook geplaatst binnen de context van cultuur en basisschool.